جاي خالي مادر با اقيانوسي از اشک هم پر نخواهد شد / یادداشت استاد علیزاده در سوگ مادر
====================================================
غروب عمر مادر من (لطیفه قربان زاده) در غروب یکشنبه 4 اسفند 1392
* مادر رفت…و زندگي همچنان جريان دارد ( اما به سختي…)
* جاي خالي مادر با اقيانوسي از اشک هم پر نخواهد شد.
* سياهي مرگ در زمستان کارخودرا کرد و رفت اما رو سفيدي به مادر ماند.
* مامان و بابا در آستانه نوروز به هم پيوستند و عيد امسال پای سفره هفت سین، ديگر تنهانيستند.
* بعد از مرگ پدر، امیدمان به مادرمان بود و بعد از مرگ مادر، امیدمان به مردن خودمان است!
* بعدازمرگ پدر م به همه کسانيکه پدرشان زنده است، حسودي مي کنم حتي به پسرم!
* جسم مادر به زير خاک و زمین رفت و روح مادر به ماورای زمین …به آسمانها…
* شماره تلفن مادر تا ابد درحاقظه گوشي همراهم ثبت خواهد ماند و هميشه منتظر زنگ تلفنش خواهم ماند . شايد روزي از بهشت به من زنگ بزند.
* مرگ “نزدیکان” ثابت می کند که چقدر مرگ به خودمان “نزدیک”است.
* وقتی که لحظه مرگ من فرا برسد با خود خواهم گفت: نمردیم و ماهم مردیم!
“به نقل از وبلاگ شخصی استاد علیزاده”
مجله ی کارتون مصیبت وارده را به استاد بزرگوار تسلیت می گوید و برای ایشان صبر و برای آنمرحومه علو درجات را از خداوند متعال خواستار است
====================================================
